ஒரு நகரத்தில் ஒரு பெரிய வியாபாரி இருந்தான் அவனது மனைவி பார்ப்பதற்கு மிகவும் அழகாக இருந்தாள் அந்த ஊரிலேயே அவளுக்கு சமமான பேரழகி யாருமில்லை அந்த வீட்டில் ஒரு வயதான பறவை அதன் கூட்டில் வாழ்ந்து கொண்டிருந்தது வியாபாரியின் மனைவி அந்தப் பறவையை மிகவும் அன்போடு கவனித்துப் பார்த்தாள் ஒவ்வொரு நாளும் அதற்கு உணவும் தண்ணீரும் கொடுத்து வந்தாள் வியாபாரியின் வீட்டில் பல ஆண் வேலைக்காரர்கள் வேலை பார்த்து வந்தனர் ஒருநாள் வியாபாரி வணிக வேலைக்காக நகரத்திற்கு வெளியே செல்ல தயாரானபோது அந்த பறவை அவனிடம் ஐயா நீங்கள் நகரத்திற்கு வெளியே செல்லும்போது உங்கள்
மனைவியை தனியாக விட்டு விடாதீர்கள் இது பெரிய ஆபத்தில் முடியும் என்று எச்சரித்தது அதைக் கேட்டு வியாபாரி ஏன் இப்படி சொல்கிறாய் என்று கேட்டான் அதற்கு அந்த பறவை இதற்கான விளக்கத்தை ஒரு கதை மூலம் நான் உங்களுக்கு சொல்கிறேன் இந்த கதையை கவனமாக கேளுங்கள் என்றபடி அந்த பறவை வியாபாரியிடம் ஒரு கதை சொல்ல ஆரம்பித்தது மகாராஜ் வீரபிரதாப் என்ற அரசன் ஒரு பழமையான ராஜ்ஜியத்தை ஆண்டு வந்தான் ஒருமுறை அவன் காட்டிற்குள் வேட்டைக்கு சென்றபோது ஒரு துறவியை சந்தித்தான் சாதுவைப் பார்த்ததும் ராஜாவின் மனதில் ஒரு கேள்வி எழுந்தது சாது அவர்களே இப்போது என்
மனைவி கர்ப்பமாக இருக்கிறாள் அவளுக்கு மகன் பிறக்குமா மகள் பிறக்குமா என்று கேட்டான் சாதுவோ உனது மனைவி ஒரு பெண் குழந்தை பிறந்தால் உன் குடும்பம் அழியும் என்று கூறினார் துறவியின் இந்த வார்த்தைகளைக் கேட்டதும் மன்னன் மிகவும் பயந்துவிட்டான் எனக்கு பெண் குழந்தையே வேண்டாம் என்று எண்ணிய ராஜா மகளின் பெயரையே வெறுக்க ஆரம்பித்தான் அரண்மனைக்கு திரும்பியவுடன் ராஜா ராணியிடம் வந்து துறவி சொன்னதைச் சொல்லி உனக்கு பெண் குழந்தை பிறந்தால் உன்னையும் உன் குழந்தையையும் கொன்று விடுவேன் என்று மிரட்டினான் இதைக் கேட்ட ராணி பயந்து போயினாள் தினமும் கடவுளிடம் பிரார்த்தனை
செய்து கடவுளே தயவுசெய்து எனக்கு ஆண் குழந்தையைக் கொடு என்று வேண்டிக்கொண்டாள் கடவுளின் அருளால் ராணி ஒரு ஆண் குழந்தையைப் பெற்றாள் இதைக் கண்ட மன்னரும் ராணியும் மகிழ்ச்சி அடைந்தனர் ஆனால் இந்த மகிழ்ச்சி நீண்ட காலம் நீடிக்கவில்லை சில காலத்திற்குப் பிறகு ராணி மீண்டும் கர்ப்பமானாள் குழந்தை பிறக்கும் நேரம் வந்தது ஆனால் மன்னன் முக்கியமான வேலைகளை செய்ய வெளியூர் செல்ல வேண்டி இருந்தது கிளம்பும் முன் உனக்கு பெண் குழந்தை பிறந்தால் நீயே அவளைக் கொன்றுவிடு நான் நான் அவளின் முகத்தை பார்க்க விரும்பவில்லை என்று கூறிவிட்டான் மருத்துவச்சியின் உதவியுடன் ராணி பெண்
குழந்தையை பெற்றெடுத்தாள் மகளை பார்த்ததும் அவள் மிகவும் பயந்துவிட்டாள் மன்னன் சொன்னபடி என் மகளை எப்படி கொல்வேன் என்று அவள் ஆழ ஆரம்பித்தாள் இதை பார்த்த மருத்துவச்சி அம்மா பெண் என்பவள் வீட்டின் மகாலட்சுமி பெண் குழந்தை பிறந்தால் அது பெரிய பாக்கியம் இதற்காக ஏன் தாங்கள் அழுகிறீர்கள் என்று என்று கேட்டார் என் கணவன் இந்த குழந்தையை கொல்லும்படி கட்டளையிட்டான் நான் அவளை எப்படி கொல்வேன் என்று தன் வேதனையை வெளிப்படுத்தினாள் மருத்துவச்சி அவளுக்கு ஒரு தீர்வு சொன்னாள் அந்த குழந்தையை என்னிடம் கொடுங்கள் நான் அவளை வளர்த்துக் கொள்கிறேன் மன்னன் கேட்டால் நீங்கள்
அவளைக் கொன்று விட்டதாக பொய் சொல்லுங்கள் என்று ஆலோசனை கூறினாள் ராணி இதைக் கேட்டு மகிழ்ச்சி அடைந்தாள் மருத்துவச்சியிடம் அவள் தன் மகளை ஒப்படைத்துவிட்டு முழு ராஜ்ஜியத்திலும் தன் குழந்தை இறந்து பிறந்ததாக பொய் பரப்பினாள் மருத்துவச்சி அந்தப் பெண் குழந்தையை யாருக்கும் தெரியாமல் வளர்த்து வந்தாள் சில காலத்திற்குப் பிறகு மன்னன் பிரதாப் தனது அரண்மனைக்கு திரும்பினான் ராணி தன் கணவரிடம் அரசே நீங்கள் சென்ற பிறகு நான் ஒரு மகளைப் பெற்றெடுத்தேன் தங்கள் கட்டளைப்படி அந்த மகளைக் கொன்று மண்ணில் புதைத்து விட்டேன் என்று ராணி கூறியதும்
இதைக் கேட்டு மன்னன் மகிழ்ச்சி அடைந்தான் மருத்துவச்சி அந்தப் பெண் குழந்தையை தன் தம்பியின் மகள் என்று பொய் சொல்லி வளர்த்து வந்தார் ராணிக்கு தன் குழந்தையை பார்க்க வேண்டும் என்று தோன்றும்போது மருத்துவச்சி அந்த குழந்தையை அரண்மனைக்கு கொண்டு வருவாள் இப்படியே அந்த குழந்தை மெதுவாக மருத்துவியின் வீட்டில் வளர்ந்தது அவளது குடும்பம் ஏழ்மை நிலையில் இருந்தாலும் குழந்தை இளவரசியைப் போல வளர்த்து வந்தாள் அந்த குழந்தை வயதுக்கு வந்த பிறகு அரண்மனைக்கு அழைத்து வர வேண்டாம் என்று ராணி சொல்லிவிட்டாள் ஒருநாள் ராஜா பிரதாப் தனது நகரத்தில்
சுற்றி பயணம் செய்யும்போது அவரது குதிரை மருத்துவச்சியின் வீட்டைக் கடந்தது அப்போது திண்ணையில் தன் தலையை உலர்த்திக் கொண்டிருந்த ஒரு இளம்பெண்ணின் மீது மன்னனின் கண்கள் விழுந்தது அந்தப் பெண்ணின் அழகில் மன்னன் மயங்கிவிட்டான் அன்று இரவு சமயத்தில் ராஜா பிரதாப் தனது மந்திரியிடம் இந்த இளவரசி போல் தோற்றமளிக்கும் அழகிய பெண் யார் என்று கேட்டான் மந்திரி மகாராஜா இந்தப் பெண் ஒரு மருத்துவச்சியின் மருமகள் என்று கூறினான் இரவு முழுவதும் முழுவதும் அரசானால் தூங்க முடியவில்லை அடுத்த நாள் மந்திரியை அழைத்து இந்தப் பெண் எனக்கு தூக்கமில்லா
இரவை கொடுத்துவிட்டாள் அவள் இல்லாமல் என்னால் வாழ முடியாது அந்த மூதாட்டியின் வீட்டிற்கு சென்று அவளுடன் என் திருமணத்தைப் பற்றி பேசுங்கள் என்று கட்டளையிட்டான் மந்திரி படைவீரர்களுடன் சேர்ந்து மருத்துவச்சியின் வீட்டிற்கு சென்றான் மந்திரி மருத்துவச்சியிடம் அம்மா எங்கள் அரசன் உன் மருமகளை மணக்க விரும்புகிறார் என்றதும் இந்த செய்தியை கேட்ட பிறகு மருத்துவச்சி ஒரு கணம் மிரண்டு விட்டாள் இது என்ன பேரழிவு என்று நினைத்தாள் அதன் பிறகு சுதாரித்துக் கொண்டு நான் ஒரு ஏழை என் மகள் ராஜாவுக்கு தகுதியானவள் அல்ல எனவே இதைப்பற்றி பேசாதீர்கள் என்று திட்டவட்டமாகக்
கூறினாள் மந்திரி அம்மா அரசன் உங்களுடைய மகளை திருமணம் செய்ய தயாராக இருக்கிறார் நீங்கள் ஏன் மறுக்கிறீர்கள் என்று பலமுறை கேட்டாலும் அந்த மூதாட்டி ராஜாவுக்கு திருமணம் செய்து தர மறுத்துவிட்டாள் மூதாட்டி மறுத்தன் காரணமாக அரசன் கடுமையாக கோபித்தான் அவளை உடனே அரசவைக்கு அழைத்து வரச் சொல்லி தண்டனை விதித்தான் அரசனின் ஆணையைப் பெற்றதும் படைவீரர்கள் மூதாட்டியைப் பிடித்து அரசன் முன் நிறுத்தினார்கள் மன்னனின் உத்தரவைக் கேட்டு பதறிப்போன மூதாட்டி அரசரே அந்தப் பெண் வேறு யாருமில்லை உங்கள் மகள்தான் என்று கூறினாள் நான் உன் மகளைக் கொல்லாமல்
என் சொந்த மகளைப் போல வளர்த்தேன் சாஸ்திரப்படி உன் மகளை திருமணம் செய்வது பெரும் பாவம் அல்லவா எனக் கேட்டாள் இதைக் கேட்ட மன்னன் தலையில் அடித்துக் கொண்டான் நான் எவ்வளவு பெரிய பாவத்தை செய்யத் தயாராகினேன் கடவுளே நன்றி நீங்கள் தான் என்னை இந்த பாவத்தை செய்யவிடாமல் காப்பாற்றி விட்டீர்கள் என்று கூறினான் பின்னர் மன்னன் மூதாட்டியை சிறையில் அடைத்தான் அதன் பிறகு அரசன் தனது மூத்த மகனை அழைத்து மகனே இது உன் தங்கை இந்த கத்தியை எடுத்துக்கொள் அவளை காட்டுக்கு அழைத்துச் சென்று கொன்றுவிடு அவளது கண்களை இதற்கு சாட்சியாக கொண்டுவா என்று
உத்தரவிட்டான் சரி ஒருவேளை இதற்கு நாம் ஒத்துக்கொள்ளவில்லை என்றால் கண்டிப்பாக வேறு யாராவது நம் தங்கையை கொன்று விடுவார்கள் என்றபடி தன் தங்கையை காட்டியிருக்கு அழைத்துச் சென்றான் அதன் பிறகு தன் தங்கையை பார்த்து அழ ஆரம்பித்தான் சகோதரி நான் எந்த சூழ்நிலையிலும் உன்னை கொல்லமாட்டேன் எங்கும் சென்றுவிடு என்று அறிவுரை கூறினான் அண்ணா என்னைக் கொன்றுவிட்டு என் கண்ணை வெளியே எடுத்து நம் தந்தையிடம் தாருங்கள் இதை செய்யவில்லை என்றால் அப்பா உன்னையும் கொன்று விடுவார் என்று அஞ்சினாள் அந்த இரு சகோதர சகோதரிகளும் தங்கள் சூழ்நிலையை எண்ணி ஒருவரை ஒருவர்
கட்டிப்பிடித்து கதறி அழுதனர் இளவரசன் தன் தங்கையை கொல்லமாட்டேன் என்று முடிவு செய்தான் அவளைக் காட்டில் விட்டுவிட்டு திரும்பிப் பார்க்காமல் சென்றுவிட்டான் காட்டில் மானின் கண்களைப் பிடுங்கி நேராக அரண்மனைக்கு சென்றான் அப்பா நான் என் சகோதரி கொன்று ஆற்றில் எறிந்தேன் இது அவளது கண்கள் என்றபடி தன் உள்ளங்கையில் இருந்த மானின் கண்களைக் காட்டினான் அதன் பிறகு தந்தை சந்தோஷத்தில் அவனைக் கட்டி அணைத்தார் இதைக் கேட்டு அவனது தாய் ஒரு கணம் பதறிப்போனாள் அவனைத் தனியாக அழைத்து மகனே நீ சொல்வது உண்மையா என்று கேட்க அம்மா நான் எப்படி என் உடன் பிறந்த
சகோதரியை கொல்ல முடியும் தங்கள் மகள் உயிரோடு தான் இருக்கிறாள் நான் அவளை காட்டில் விட்டு வந்துவிட்டேன் என்றதும் இப்போதுதான் அவளுக்கு உயிர் வந்தது கடவுளே என் மகள் காட்டில் தனியாக இருக்கிறாள் தயவுசெய்து அவளை காப்பாற்றுங்கள் அவளுக்கென ஒரு நல்ல வாழ்க்கையை அமைத்து தாருங்கள் என்று வேண்டினாள் மறுபுறம் இளவரசி வனத்தில் கிடைக்கும் இலைகளையும் பூக்களையும் சாப்பிட்டு தன் வாழ்க்கையை ஓட்டி வந்தாள் புதர்களுக்கு இடையே நடந்ததால் அவரது ஆடைகள் கிழிந்துவிட்டன சிறிது ஆடை கூட மிஞ்சவில்லை அவள் மரங்களில் இருந்து பழங்கள் மற்றும் பூக்களை சாப்பிட ஆரம்பித்தாள் ஒருநாள் அதே
காட்டில் வேறொரு ராஜ்யத்தை சேர்ந்த அரசன் சந்திரபான் வேட்டையாடுவதற்காக வந்தான் அவன் வேட்டையைத் தொடங்கும் முன் ஒரு மரத்தின் கீழ் அமர்ந்து உட்கார்ந்திருந்தான் அந்த நேரத்தில் இளவரசி அந்த மரத்திலிருந்து பழங்களைப் பறித்து சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தாள் சந்திரபான் புதர்களுக்கு இடையே யாரோ அமர்ந்திருப்பதை கவனித்தான் அம்மா யாரது இந்த அடர்ந்த வனத்தில் என்ன செய்கிறீர்கள் நீங்கள் யாராக இருந்தாலும் நான் உங்களுக்கு தீங்கு செய்ய மாட்டேன் என்ன பிரச்சனை சொல்லுங்கள் என்று கேட்டான் அரசனது பேச்சைக் கேட்ட பிறகு இளவரசி ராஜா என் உடம்பில் ஆடை இல்லாத நிலையில்
இருக்கிறேன் தயவுசெய்து உடை கொடுத்து உதவ முடியுமா என்று கேட்டார் இந்த அடர்ந்த வனத்தில் அந்தப் பெண் ஏதோ பிரச்சனையில் சிக்கி இருக்கிறாள் என்று எண்ணி அரசன் தனது சால்வையை தூக்கி அந்தப் பெண்ணின் மீது போட்டான் அந்த உடையால் தன் உடலை மறைத்துக் கொண்டு வெளியே வந்த இளவரசியை பார்த்த அரசன் இதற்கு முன் நான் இப்படி ஒரு அழகியை பார்த்ததே இல்லை யாரோ இந்தப் பெண்ணை அடர்ந்த வனத்தில் விட்டு சென்றுவிட்டார்கள் என்று எண்ணிக்கொண்டான் அந்தப் பெண்ணின் அழகில் மயங்கிய இளவரசர் அவளை திருமணம் செய்ய ஆசைப்பான் பெண்ணே நீ யாராக இருந்தாலும் சரி நான் உன்னை
ராணியாக்க விரும்புகிறேன் என்றார் இதற்கு இளவரசி அரசனை திருமணம் செய்ய ஒப்புக்கொண்டாள் அரசன் அந்தப் பெண்ணை குதிரையில் ஏற்றிக் கொண்டு தனது ராஜ்ஜியத்திற்கு வந்தார் முதலில் தனது தந்தை ஸ்தானத்தில் இருக்கும் அமைச்சரின் வீட்டில் அந்தப் பெண்ணை விட்டுவிட்டு அப்பா நான் இந்த பெண்ணை திருமணம் செய்ய விரும்புகிறேன் தயவுசெய்து அவளை உங்கள் மகளாக பார்த்துக் கொள்ளுங்கள் என்றார் மகாராஜா இதைப்பற்றி தாங்கள் கவலைப்படத் தேவையில்லை இனிமேல் இந்தப் பெண் எனது மகள் தங்களுக்கு எப்போது இந்த பெண்ணை திருமணம் செய்ய விருப்பம் இருக்கிறதோ அப்போது அவளை
அரண்மனைக்கு அழைத்து வருகிறேன் அதுவரை நான் பத்திரமாக பார்த்துக் கொள்கிறேன் என்று உறுதிபட கூறினார் சில நாட்களுக்குப் பிறகு அரசன் அந்தப் பெண்ணுடன் திருமணம் செய்து கொண்டார் இளவரசி மன்னன் சந்திரபானின் மனைவியாக வாழத் தொடங்கினார் அழகான ராணியைப் பெற்றதில் அரசனும் மிகுந்த மகிழ்ச்சி அடைந்தார் சந்திரபான் தனது மனைவியின் கடந்த காலத்தைப் பற்றி கேட்க விரும்பவில்லை இருவரும் ஒன்றாக வசித்து ஒரு மகனைப் பெற்றனர் அதன் பிறகு பல வருடங்கள் கழித்து ராணி இன்னொரு மகனைப் பெற்றார் இளவரசி தனது கடந்த காலத்தைப் பற்றி பேச விரும்பவில்லை ஆனால் ராஜா அவளது
கடந்த காலத்தை அறிய விரும்பினார் அரசன் தன்னை மிகவும் நேசிக்கிறான் என்று ராணி அறிந்தாள் அதன் பிறகு இளவரசி தன் சோகக் கதையை மன்னனிடம் சொல்ல ஆரம்பித்தார் அரசன் இளவரசியின் கதையைக் கேட்டு அழ ஆரம்பித்து விட்டார் அவளது தந்தையைக் கண்டபடி திட்டத் தொடங்கினார் அரசன் ராணியை அவரது தந்தையிடம் அழைத்துச் செல்வதற்காக வற்புறுத்தினார் ராணி ஆரம்பத்தில் மறுத்தார் ஆனால் ராஜா தொடர்ந்து வற்புறுத்த ராணி வேறு வழி இல்லாமல் அதற்கு சம்மதித்தார் மறுநாள் அவர்கள் பயணம் செய்ய முடிவெடுத்தனர் அப்போது திடீரென்று அரசனுக்கு ஒரு அவசர வேலை வந்துவிட்டது
உடனே அவர் செல்ல வேண்டி இருந்தது ராஜா தனது மந்திரியிடமும் தளபதியிடமும் ஒரு சிறிய படையை அழைத்து ராணியுடன் செல்லுமாறு கூறினார் இப்படியாக ராஜா பிரதாபனின் ராஜ்ஜியத்திற்கு தனது மனைவியையும் குழந்தைகளையும் அனுப்பி வைத்தார் சந்திரபான் அன்பே நீ உன் தந்தையின் இடத்திற்குச் செல்ல பயப்பட வேண்டாம் நான் உன்னை பார்த்துக் கொள்கிறேன் என்று சமாதானமாகக் கூறினான் அதன் பிறகு சந்திரபானின் மந்திரி மற்றும் தளபதி ராணியுடன் சேர்ந்து அரசர் பிரதாபனின் ராஜ்ஜியத்தை நோக்கி புறப்பட்டனர் பிரதாபனின் ராஜ்ஜியம் மிகவும் தொலைவில் இருந்ததால் அவர்கள் போய்க்கொண்டிருந்தபோது
இருட்ட ஆரம்பித்தது அதனால் ஓரிடத்தில் தங்களின் கூடாரங்களை அமைத்து இரவில் அங்கு தங்க முடிவு செய்தனர் இளவரசியின் கூடாரத்தின் அருகிலேயே அமைச்சரும் தனது கூடாரத்தை அமைத்தார் அதைப் பார்த்த இளவரசி அமைச்சரே நான் ஒரு மன்னனின் மகள் ஒரு அரசனின் மனைவி என்பது உனக்கு தெரியுமா நீ ஏன் இந்த கூடாரத்தை என் அருகில் அமைத்திருக்கிறாய் என்று கோபத்துடன் கேட்கிறார் அதற்கு அமைச்சர் ராணி அவர்களே அரசன் தங்களை பார்த்துக் கொள்ளுமாறு என்னிடம் அறிவுறுத்தி இருக்கிறார் உங்களுக்கும் உங்கள் குழந்தைகளுக்கும் ஏதாவது நேர்ந்தால் ராஜாவுக்கு நாங்கள் என்ன பதில் சொல்வோம் என்று தெளிவாக
பதிலளிக்கிறார் ராணி எவ்வளவு சொல்லியும் மந்திரி அங்கேயே கூடாரம் அமைத்தான் அதன் பிறகு அனைவரும் இரவு உணவை உண்டனர் மக்கள் அனைவரும் கலைப்பாக இருந்ததால் சீக்கிரம் தூங்கினர் இரண்டாம் சாமத்தில் மந்திரி இளவரசியின் கூடாரத்திற்குள் நுழைந்தார் உடனடியாக இளவரசி எழுந்து அமர்ந்தார் மந்திரியின் மனதில் ஏதோ ஒரு கெட்ட எண்ணம் தோன்றியது இளவரசி தன் கூடாரத்தில் மந்திரியை பார்த்தவுடன் திடீரென்று கூச்சலிட்டார் இளவரசி எவ்வளவு எச்சரித்தாலும் தவறான எண்ணத்தில் நீ என்னை நெருங்கினால் கண்டிப்பாக கடும் விளைவுகளை சந்திக்க வேண்டி இருக்கும் உடனே என்
கூடாரத்தை விட்டு வெளியே போ என்று கூறினாலும் அமைச்சர் கேட்கவில்லை இதை அடுத்து இளவரசி தனது மூத்த மகனை அமைச்சரின் முன் நிறுத்தினார் அந்த அமைச்சரின் மனதில் சாத்தான் புகுந்தது போல ராணியை அடைய வேண்டும் என்ற எண்ணம் மட்டுமே நிலைத்திருந்தது எனவே காம இச்சைக்கு தடையாக இருந்த இளவரசியின் மகனை சிறுவன் என்றும் பார்க்காமல் கொன்று விடுகிறான் இளவரசிக்கு இப்போது ஒரு விஷயம் தெளிவாக புரிந்தது தன் மகனின் தலையை வெட்டிய பிறகும் இந்த அமைச்சர் நம்மை விடப்போவதில்லை என்று இப்போது என்ன செய்யலாம் என்று சிந்தித்தபடி தாங்கள் சற்று பொறுத்திருங்கள் இப்போது வந்து
விடுகிறேன் அதன் பிறகு தாங்கள் என்ன செய்ய விரும்புகிறீர்களோ தாராளமாக செய்யுங்கள் என்றபடி ராணி கூடாரத்தை விட்டு வெளியே வந்து அடர்ந்த வனத்திற்குள் நுழைந்து விட்டாள் காலையில் அவள் கூடாரத்திற்கு திரும்பியபோது தன் மகனின் சடலத்தை பார்த்ததும் ராணி கதறி அழுதாள் ஆனால் அவளால் என்ன செய்ய முடியும் இந்த அடர்ந்த வனத்தில் அவளால் எங்கும் செல்ல முடியவில்லை அந்த அரக்கனின் முன்னால் அவள் நிராதரவாக நின்றாள் தொடர்ந்து அவர்களுடன் தன் பயணத்தை தொடர்ந்தாள் இளவரசி தன் இரண்டாவது மகனை கையில் பிடித்துக்கொண்டு தொடர்ந்து முன்னேறுகிறார் இரண்டாம்
நாளிரவில் தளபதி தனது கூடாரத்தை இளவரசியின் கூடாரத்திற்கு அருகில் அமைத்தார் இதைக் கண்ட இளவரசி தளபதியை அழைத்து உங்கள் கூடாரத்தை இங்கிருந்து தூரமாக நகர்த்துங்கள் என்று கேட்டார் ஆனால் தளபதி இளவரசி உங்களை பாதுகாப்பது எனது பொறுப்பு எனவே நான் இங்கிருந்து செல்ல முடியாது என்று கூறி பலமுறை இளவரசி மறுத்தபோதும் தனது முகாமை அங்கிருந்து மாற்றவில்லை மூத்த மகனை இழந்த துயரத்தில் இளவரசி இரவு முழுவதும் தூங்க முடியாமல் இருந்தார் அப்போது தளபதியின் மனதிலும் காம எண்ணங்கள் எழுந்தது அவர் இளவரசியின் கூடாரத்திற்குள் நுழைந்து ராணியை பலவந்தம்
செய்ய முயன்றார் ராணி தளபதியை எச்சரித்தார் நான் ஒரு அரசனின் மகள் மனைவி இதெல்லாம் தெரிந்திருந்தும் நீ என் கூடாரத்தில் நுழைகிறாயா உடனடியாக வெளியே செல் ஆனால் தளபதியின் மனம் முழுவதும் காம நோயால் நிறைந்திருந்ததால் அவன் எதையும் கேட்க தயாராக இல்லை இப்போது ராணியின் இரண்டாவது மகனும் தனது தாயை காப்பாற்ற முயற்சி செய்தான் ஆனால் தனது காமத்திற்கு தடையாக இருந்த அந்த மகனின் தலையை அந்த தளபதி வெட்டிக் கொன்று விடுகிறான் இவ்வாறு ராணியின் இரண்டாவது மகனும் உயிரிழந்தான் தளபதியிடமிருந்து எப்படியாவது தன் கற்பை காப்பாற்ற வேண்டும் என்ற எண்ணத்தில்
இளவரசி தளபதியிடம் சற்று பொறுத்திருங்கள் நான் திரும்பி வந்து விடுகிறேன் அதன் பிறகு நீங்கள் என்ன வேண்டுமானாலும் செய்யலாம் என்று கூறி காட்டிற்குள் ஓடிவிட்டாள் காட்டில் முன்னே சென்று ஒரு ஆழமான நதியைக் கண்டாள் இப்போது இளவரசி தன் மனதில் உறுதியான முடிவெடுத்துக் கொண்டாள் எனது பிள்ளைகளை இழந்த பிறகு அவர்கள் இல்லாத உலகில் என்னால் வாழ முடியாது என்று முடிவெடுத்து ஆற்றில் குதித்து தற்கொலை செய்து கொள்ள முடிவு செய்தாள் இளவரசி தளபதியின் பலவந்தம் செய்யும் முயற்சியிலிருந்து தப்பிக்க அருகில் உள்ள ஆற்றில் குதித்தார் நீரின் ஓட்டம் அவளை
காட்டின் ஒரு பக்கத்திற்கு இழுத்துச் சென்றது அதே நேரத்தில் இரண்டு சந்நியாசிகள் தங்கள் குருவின் ஆடைகளை துவைக்க நதிக்கரையில் வந்திருந்தனர் அவர்களில் ஒருவன் நதியில் ஒரு பெண் மிதந்து வருவதைப் பார்த்து இருவரும் சேர்ந்து ராணியைப் பிடித்து நதிக்கு வெளியே கொண்டுவந்தனர் அப்போது இளவரசி மிகவும் பதட்டமானார் இப்போதுதான் அமைச்சரிடமிருந்தும் தளபதியிடமிருந்தும் வந்தேன் இப்போது இந்த இரண்டு யோகிகளும் என்னை சூழ்ந்து விட்டனர் இங்கே இருந்து நான் எப்படி தப்பிப்பேன் என்று கலக்கத்துடன் சிந்தித்தாள் அப்போது மேலும் இரண்டு யோகிகள் அங்கு வந்தனர் அவர்களைப்
பார்த்து ராணி மிகவும் பயந்துவிட்டாள் இப்போது நான் பெரிய பிரச்சனையில் சிக்கிக் கொண்டேன் இனி என்ன நடக்குமோ என்று பயம் கொள்ளத் தொடங்கினாள் இளவரசி பார்ப்பதற்கு மிகவும் அழகாக இருப்பதால் அவளைப் பார்க்கும் அனைவரும் அவள் மீது பைத்தியமாகி விடுகிறார்கள் அந்த நான்கு சந்நியாசி இந்தப் பெண் தமக்கே வேண்டும் தாமே அவளைத் திருமணம் செய்ய வேண்டும் என்று தங்களுக்குள் மாறி மாறி சண்டையிட்டனர் பிறகு நமக்குள் ஏன் பிரச்சனை நாம் இந்த இளவரசியை நேராக நம் குருவிடம் அழைத்துச் செல்வோம் குரு என்ன சொல்கிறாரோ அதற்கு நாம் சம்மதிப்போம் என்று கூறி அந்த
நால்வரும் ராணியை அவர்களின் குருவிடம் அழைத்துச் சென்றார்கள் அந்த சாதுக்களின் குரு மிகுந்த ஞானம் பெற்றவர் அவர் சற்று சிந்தித்து உங்கள் நால்வருக்கும் சகோதரி இல்லை அல்லவா நீங்கள் ஒரு வேலை செய்யுங்கள் இந்தப் பெண்ணை உங்கள் சகோதரியாக ஏற்றுக் கொள்ளுங்கள் இந்தப் பெண்ணை உங்கள் சகோதரியாக நினைத்து உங்கள் ஆசிரமத்தில் தங்க வைத்தால் உங்களுக்கும் புண்ணியம் கிடைக்கும் என்று ஆசீர்வாதம் செய்தார் இதனால் அந்த ராணி அந்த சாதுக்களின் சகோதரியாக மாறினார் அந்த முனிவர் ராணியின் தந்தை ராஜா பிரதாபின் ராஜ்ஜியத்தில் தான் வசித்து வந்தார் இது
பற்றி ராணிக்கு தெரிய வந்ததும் அச்சச்சோ நாம் மறுபடியும் அந்த பாவியின் நுழைந்து விட்டோமே என்று சங்கடப்பட்டார் எனினும் வேறு வழி இல்லாததால் தனது பாதுகாப்பு கருதி அந்த சாதுக்களின் ஆசிரமத்திலேயே வாழத் தொடங்கினார் மன்னர் சந்திரபான் திரும்பி வந்து தனது அமைச்சர் மற்றும் தளபதியிடம் என் மனைவியும் பிள்ளைகளும் எங்கே அவர்களை காணவில்லையே அவர்கள் எங்கே சென்றார்கள் என்று கேட்டார் அப்போது இருவரும் ஒருமித்த குரலில் தயவுசெய்து எங்களை மன்னித்து விடுங்கள் மன்னா உங்கள் மனைவி ஒரு பெண்ணே கிடையாது அவள் ஒரு சூனியக்காரி அந்த சூனியக்காரி
உங்கள் இரு மகன்களையும் கொன்றுவிட்டு வனத்திற்குள் தப்பி ஓடிவிட்டாள் என்றனர் முன்னர் அவளது தந்தையே அந்தப் பெண்ணைக் கொல்லத் துணிந்ததால் ஒருவேளை இவர்கள் சொல்வது உண்மையாக இருக்குமோ என்று சந்திரபான் நம்ப ஆரம்பித்தார் இதன் பிறகு மன்னர் சந்திரபான் தனது படை வீரர்களிடம் மகாராஜா பிரதாபின் ராஜ்ஜியத்திற்கு செல்ல வேண்டும் என்று கட்டளையிட்டார் மறுபு புறம் யோகியின் ஆசிரமத்தில் வசித்த ராணி நான்கு சாதுக்களிடமும் நீங்கள் அனைவரும் அரசனின் சபைக்குச் சென்று எங்களுக்கு ஒரு சகோதரி இருக்கிறாள் அவள் கதை சொல்லுவதில் திறமைசாலி தினமும் சுவாரசியமான கதைகளைச்
சொல்லுவாள் அரசே தயவுசெய்து என் சகோதரியை அரசவைக்கு அழைத்து வரவா என்று கேளுங்கள் என்றாள் தன் தந்தைக்கு கதை கேட்பதில் அலாதி பிரியம் இருப்பது ராணிக்கு தெரிந்திருந்தது அதன் பிறகு நான்கு சாதுக்களும் தானம் கேட்கும் நோக்கத்தோடு அரசவைக்குள் நுழைந்து மன்னரை சந்தித்து ராணி சொன்ன விவரத்தை எடுத்துரைத்தார்கள் யோகியின் பேச்சைக் கேட்ட பிறகு அரசன் அந்த சகோதரியை அழைத்து வர உத்தரவிட்டார் அரசவைக்கு வந்த ராணியை அங்கு யாரும் அடையாளம் காண முடியவில்லை ஏனெனில் அவள் முகத்தை மூடி இருந்தது ராணி மன்னன் முன்வந்து ஒரு கதை சொல்ல ஆரம்பித்தாள்
அந்த கதை மன்னனுக்கு மிகவும் பிடித்தது எனவே மன்னன் தினமும் அரண்மனைக்கு வந்து கதை சொல்லுமாறு அந்த பெண்ணிடம் கேட்டார் இதன்படி இளவரசி ஒவ்வொரு நாளும் தனது சகோதரர்களுடன் அரண்மனைக்கு வந்து மன்னருக்கு விதவிதமான கதைகளை சொல்லத் தொடங்கினாள் இந்த வகையில் அவள் போதிய வெகுமதியையும் பெற்றுக்கொண்டாள் யோகிகள் முதலில் ஊராகச் சென்று பிச்சை எடுத்துக் கொண்டிருந்தனர் தற்போது அரசிடமே போதுமான வெகுமதி கிடைத்ததால் அவர்கள் எங்கும் செல்லாமல் இருந்தனர் ஒரு நாளில் ராஜாவின் மாளிகையில் கதை சொல்ல வந்த ராணி அவளது கணவனும் மந்திரியும் தளபதியும் அங்கே
அமர்ந்திருப்பதைப் பார்த்தாள் அவர்களைப் பார்க்கும்போது இன்று கதையை சொல்வது மிகவும் வேடிக்கையாக இருக்கும் என்று ராணி நினைத்தாள் அதற்குப் பிறகு ராணி மன்னனிடம் சென்று இன்று நான் ஒரு வேதனையான கதை சொல்ல விரும்புகிறேன் கதை சொல்லும் முன் யாருக்காவது முக்கியமான வேலை இருந்தால் இப்போது சென்று விடவும் கதை சொல்லும்போது இடையில் சென்றால் அந்த நிமிடமே நான் என் கதையை நிறுத்தி விடுவேன் என் என்று வேண்டுதல் விடுத்தாள் இதைக் கேட்ட மன்னர் மகளே நீ தாராளமாக உன் கதையை சொல்லத் தொடங்கு நீ கதை சொல்லும்போது அரண்மனையில் யாரும் எழுந்து செல்ல மாட்டார்கள் இதற்கு
நான் உத்தரவாதம் தருகிறேன் என்றார் இதன் பிறகு ராஜா மற்றும் தன் கணவனுடன் அந்த துரோக தளபதி மற்றும் அமைச்சர் கதை கேட்கத் தொடங்கினர் முன்பொரு சமயம் ஒரு அரசன் தன் மகளை மிகவும் நேசித்தான் யாரோ ஒரு போலீஸ் சாமியாரின் பேச்சைக் கேட்டு அந்த அரசன் தன் மகளை கொல்ல உத்தரவிட்டான் மேலும் தன் மகனையே காட்டிற்கு அனுப்பி தன் மகளின் கண்களைக் கொண்டு வருமாறு உத்தரவிட்டான் அந்தப் பெண் கதை சொல்ல ஆரம்பிக்கும் முன்பே இவள் எனது கதையைத்தான் சொல்கிறார் என்று அரசன் நன்றாக புரிந்து கொண்டான் அவனது கண்களில் இருந்து கண்ணீர் வந்தது இப்போது அவன் தன் செயலுக்காக மிகவும்
வருந்தினாள் கதையை நிறுத்தாமல் தொடர்ந்து செல்லும்படி அரசன் அந்தப் பெண்ணுக்கு ஆணையிட்டான் பின்னர் ராணி மேலும் கதை சொல்ல ஆரம்பித்தாள் அந்தப் பெண்ணின் சகோதரன் தன் தங்கையை கொல்ல மனம் வராமல் அவளை வனத்திலேயே விட்டுவிட்டு அரண்மனைக்கு திரும்பினான் பசி மற்றும் தாகத்துடன் உடலில் துணி இல்லாமல் காட்டில் அங்கும் இங்கும் அலைந்து கொண்டிருந்த அந்த ஏழைப் பெண்ணுக்கு அங்கு வேட்டையாட வந்த அரசன் ஒருவன் அவளுக்கு உடை கொடுத்து அவளின் மானத்தை காப்பாற்றி தன் மனைவியாக ஏற்றுக்கொண்டான் இந்த கதையை சொல்லிக் கொண்டிருந்தபோது சந்திரபான் இது தன்னுடைய கதைதான் என்பதை
புரிந்து கொண்டான் மகிழ்ச்சியுடன் தன் முத்து மாலையை யோகிகளின் முன்னிலையில் எறிந்து இந்த கதை தொடர வேண்டும் இந்த கதை கடைசி வரை தொடர வேண்டும் என்று கூறினான் இப்போது அந்தப் பெண் ஒரு ராஜ்ஜியத்தில் ராணியாகிவிட்டாள் அவள் வயிற்றிலிருந்து இரண்டு மகன்களைப் பெற்றாள் ஒருநாள் அந்த அரசன் தன் மனைவி ஏன் காட்டில் அலைந்து கொண்டிருந்தார் என்பதற்கான ரகசியத்தை அறிய விரும்பினான் அந்த அரசன் ராணி மூலம் உண்மையை புரிந்து கொண்டு அந்தப் பெண்ணை அவளது தந்தையுடன் மீண்டும் சேர்க்க ஏற்பாடு செய்தார் ஆனால் இப்போது மன்னர் சந்திரபான் ஒரு மாபெரும் தவறை
செய்துவிட்டார் அவர் தனது மனைவியின் பாதுகாப்பிற்காக தன் மந்திரியையும் தளபதியையும் அவருடன் அனுப்பினார் இதுவே அவரது பெரிய தவறாக அமைந்தது ஒருவன் எவ்வளவு நெருக்கமாக இருந்தாலும் தன் இளம் மனைவியையோ சகோதரியையோ மகளையோ வேறொருவரை நம்பி அனுப்பக்கூடாது அவனின் விசுவாசம் எவ்வளவு நம்பத்தகுந்ததாக இருந்தாலும் அவளை தனியே விடக்கூடாது ஏனெனில் ஒருவன் மனதில் காமம் ஆதிக்கம் செலுத்தும் போது அவன் விசுவாசமும் நம்பிக்கையும் உடைந்துவிடும் எப்படியும் ஒரு பெண் ஒருவனுடன் தனியாக இருந்தால் அல்லது அவனுடன் தங்கினால் காம எண்ணம் காரணமாக தவறு நடக்க அதிக
வாய்ப்புகள் உள்ளன மன்னர் சந்திரபான் இந்த கதையை மிகவும் கவனமாக கேட்டுக்கொண்டிருந்தார் அரசன் தனது மனைவியையும் குழந்தைகளையும் அமைச்சர் மற்றும் தளபதி அனுப்பினார் பயணத்தின் போது அமைச்சர் ராணியின் கூடாரத்திற்கு அருகே தன் கூடாரத்தை அமைக்க முயன்றார் ஆனால் ராணி அதற்கு சம்மதிக்கவில்லை இருப்பினும் அமைச்சர் தனது வேட்கையை அடக்க முடியாமல் ராணியை பலாத்காரம் செய்ய முயன்றார் ராணி எவ்வளவு கெஞ்சியும் அவளை அவர் விடவில்லை காமத்தின் விளைவாக அந்த அமைச்சர் ராணியின் மூத்த மகனை கொன்றுவிட்டான் எப்படியோ ஒரு வழியாக இளவரசி காட்டிற்குள் சென்று
தப்பித்து தன் பதிவிரதா தர்மத்தை காப்பாற்றினார் அடுத்த நாள் ராணி கூடாரத்திற்கு திரும்பியபோது என்று கதை சொல்லிக் கொண்டிருந்தபோதே அமைச்சர் குற்ற உணர்வால் கூனி மன்னனின் காலில் விழுந்து தான் செய்த தவறுக்காக மன்னித்து விடுங்கள் என்று மன்னிப்பு கேட்டான் மன்னன் உடனே அவனைத் திட்டி உட்கார வைத்தார் ராணியை மேலும் கதை சொல்லத் தொடங்கினார் மறுநாள் ராணி மீண்டும் கூடாரத்திற்கு வந்தபோது தளபதி அவளை பலாத்காரம் செய்ய ஆசைப்பட்டு அவளது கூடாரத்தில் நுழைந்தான் இந்த கதையைக் கேட்டதும் தளபதி தனது ரகசியம் வெளிவருமோ என்று பயந்து நடுங்கினார் அவர்
அரண்மனை விட்டு வெளியே செல்ல முயன்றார் ஆனால் மன்னன் அவனைத் தடுத்து நிறுத்தினார் இளவரசி இத்தகைய கொடுங்கோலர்களிடமிருந்து தன் கற்பை காப்பாற்றிக் கொள்ள ஆற்றில் விழுந்து தற்கொலை செய்ய முடிவு செய்தாள் ஆனால் அதிர்ஷ்டம் அவளுக்கு சாதகமாக இல்லை அந்த ஏழைப் பெண் உயிர் பிழைத்து ஆற்றில் அடித்துச் செல்லப்பட்டு காட்டின் மறுமுனையில் நான்கு யோகிகளால் கண்டெடுக்கப்பட்டாள் சந்நியாசிகளும் அந்த இளவரசியை தங்கள் மனைவியாக மாற்ற விரும்பினர் ஆனால் அவர்களின் குரு ஒரு சிறந்த ஞானி இந்த கொடிய பாவத்தை செய்யவிடாமல் தன் சீடர்களை காப்பாற்றினார்
குருஜியின் வற்புறுத்தலின் பெயரில் சந்நியாசிகள் அந்த இளவரசியை தங்கள் சகோதரியாக ஏற்றுக் கொண்டனர் அதன் பிறகு யோகிகள் தங்கள் சகோதரியை ஒவ்வொரு நாளும் கதை சொல்ல அரண்மனைக்கு அனுப்பினர் அரசி தனது முக்காடுகளை அகற்றி மன்னர் பிரதாபின் முன் நின்று இந்த உண்மைகளை பகிர்ந்தார் பேரரசர் பிரதாப் தன் மகளை அடையாளம் கண்டுகொண்டு அவரிடம் செய்த தவறுக்காக மன்னிப்பு கேட்டார் அவளுக்கு துரோகம் செய்த பாவிகளுக்கு மரண தண்டனை விதித்தார் மன்னர் சந்திரபான் பிரதாபிடம் அமைச்சரும் தளபதியும் என் எதிரிகள் எனவே அவர்களை நான்தான் கொல்ல வேண்டும் என்று அனுமதி
கேட்டார் இதனால் சந்திரபான் அந்த இருவரையும் தலை துண்டித்துக் கொன்றுவிட்டார் அதன்பின் மன்னர் சந்திரபான் தன் செய்த தவறுக்காக இளவரசியிடம் மன்னிப்பு கேட்டு அவளை மறுபடியும் தனது மனைவியாக ஏற்றுக்கொண்டார் சில நாட்களுக்குப் பிறகு அவரது தந்தை தனது மகளுக்கு பிரியா விடை அளித்தார் மன்னர் சந்திரபானுக்கும் அவனது மனைவிக்கும் மறுபடியும் இரண்டு ஆண் குழந்தைகள் பிறந்தன இதனால் அரண்மனை மீண்டும் மகிழ்ச்சியுடன் நிறைந்தது நம்பிக்கையை சரியானவரிடம் மட்டுமே வைக்க வேண்டும் காமம் போன்ற கெட்ட குணங்களால் சில சமயம் மனிதர்கள் வழிதவரக்கூடும் என்பதை இந்த கதை நமக்கு